Scheppend kunstenares & Art coach voor speciale mensen

Mijn wereld van kunst: Inspiratie, vragen en weetjes.

___________________________________

DE INVLOED VAN MUZIEK OP MIJN SCHILDERKUNST

Muziek en schilderen zijn voor mij onlosmakelijk met elkaar verbonden.

Wanneer ik schilder, is muziek vaak mijn metgezel. Het brengt me in de juiste stemming, helpt me los te laten en zorgt ervoor dat ik intuïtiever te werk ga. De klanken en ritmes beïnvloeden mijn penseelstreken, mijn kleurkeuzes en de energie die ik in mijn werk leg.

Muziek als emotionele gids

Muziek heeft een directe invloed op mijn gevoel. Soms kies ik bewust voor een bepaald genre of nummer omdat ik een bepaalde emotie in mijn werk wil leggen. Rustige pianomuziek helpt me om verfijnde, zachte details aan te brengen, terwijl krachtige, ritmische muziek me aanspoort tot expressieve bewegingen en dynamische composities.

Er zijn momenten waarop ik volledig opga in de klanken en mijn handen als vanzelf bewegen. Ik schilder dan zonder na te denken, geleid door de muziek en het gevoel dat het oproept. Dit zijn vaak de momenten waarop mijn werk het meest puur en intuïtief aanvoelt.

De invloed van ritme en tempo

Het ritme van de muziek bepaalt soms letterlijk het tempo van mijn penseelstreken. Snelle, opzwepende muziek zorgt voor spontane, energieke lijnen en speelse drips, terwijl langzame melodieën leiden tot zachtere overgangen en subtiele kleurnuances.

Soms zet ik een nummer op repeat als ik merk dat het me in de juiste flow brengt. Het herhalende ritme helpt me dan om volledig op te gaan in het proces en niet afgeleid te worden door andere gedachten.

Kleur en klank: een synesthetische ervaring

Ik geloof dat er een sterke verbinding is tussen kleuren en klanken. Warme, felle kleuren zoals rood en oranje passen voor mij bij muziek met passie en intensiteit, terwijl diepe blauwtinten resoneren met dromerige, melancholische melodieën.

Er zijn momenten waarop muziek me inspireert om een bepaald kleurenschema te gebruiken, alsof de klanken een visuele vertaling nodig hebben op het doek. Soms ervaar ik bijna synesthetisch hoe muziek zich omzet in kleuren en vormen.

Muziek als hulpmiddel bij focus en loslaten

Naast inspiratie helpt muziek me ook om in een creatieve flow te komen en alles om me heen te vergeten. Het dempt de ruis van de buitenwereld en brengt me in een staat van volledige overgave. Hierdoor schilder ik zonder oordeel, zonder te veel na te denken, en laat ik het creatieve proces zichzelf sturen.

Conclusie

Muziek is een krachtige bron van inspiratie voor mijn schilderijen. Het beïnvloedt niet alleen mijn stemming en penseelvoering, maar helpt me ook om in het moment te blijven en mijn kunst op een diepere, intuïtieve manier te beleven. Door bewust te kiezen welke muziek ik luister tijdens het schilderen, stuur ik de energie en emotie die in mijn werk terechtkomt.

Ik ben benieuwd: welke muziek brengt jou in een creatieve flow? Stuur mij gerust een bericht.

___________________________________

KWALITEIT BOVEN ALLES!

Wat voor mij het allerbelangrijkste is, ongeacht het medium, is de kwaliteit van mijn materialen.

Ik kies bewust voor hoogwaardige kunstenaarsacrylverf, goed canvas en goede penselen, zodat ik de diepte, textuur en nuances in mijn werk kan behouden. Goede materialen maken echt een verschil, of je nu met olie of acryl werkt.

Ik was vroeger een olieverfschilder maar door longbeschadiging door bestralingen, was werken met de terpentine die samenging met olieverf, verboden.

Acrylverf heeft me geleerd om los te laten en me aan te passen. Waar ik vroeger dacht dat ik olieverf nodig had, weet ik nu dat mijn creativiteit niet afhangt van een specifiek materiaal. Kunst zit niet in de verf, maar in het zelfvertrouwen van de kunstenaar. En met acrylverf kan ik alles wat ik met olieverf deed. Ik heb geleerd om sneller te werken. Met acryl weet ik  wat ik wil, zonder beperkingen—alleen maar mogelijkheden.

___________________________________

DE MAGIE VAN MAGRITTE EN DE EXPRESSIE VAN VAN GOGH

Ik herinner me nog precies het moment waarop ik als klein meisje vol bewondering stond te kijken naar een kunstwerk van René Magritte, terwijl mijn klasgenootjes ongeïnteresseerd hoopten dat we snel naar de speeltuin gingen. Het voelde alsof ik een geheime wereld binnenstapte, een wereld waar niets was wat het leek en waar de verbeelding eindeloos kon dwalen. Zijn schilderijen trokken me mee, niet alleen vanwege hun schoonheid, maar vooral door het mysterie dat erin verborgen lag. Die eerste ontmoeting met zijn kunst is iets wat me altijd is bijgebleven. Het was de vonk die me deed beseffen hoe krachtig kunst kan zijn—hoe een schilderij je kan laten dromen, denken en voelen op een manier die je nog nooit eerder had ervaren.

Magritte leerde me dat kunst niet alleen gaat over wat je ziet, maar vooral over wat je voelt en hoe je de wereld anders kunt bekijken. Zijn surrealistische werken dagen me uit om verder te gaan dan de werkelijkheid en nieuwe lagen in mijn kunst te ontdekken. Hij speelde met perspectief, logica en verwachtingen, en dat inspireert mij om contrasten te omarmen—dag en nacht in één beeld, het gewone gecombineerd met het onmogelijke. In mijn eigen werk experimenteer ik graag met die tegenstelling tussen realiteit en droom, tussen controle en loslaten.

Net zoals Magritte me prikkelt om buiten de grenzen van het realisme te denken, raakt Vincent van Gogh me op een totaal andere manier. Zijn expressieve penseelstreken en gedurfde kleurgebruik voelen als pure energie op doek. Hij schilderde niet alleen wat hij zag, maar vooral wat hij voelde, en dat is iets wat ik in mijn eigen werk ook nastreef. Zijn werken, zoals Sterrennacht en Korenveld met kraaien, herinneren me eraan dat schilderen een fysiek en emotioneel proces is—iets wat je met volle overgave doet.

Wat ik meeneem van deze grote meesters is hun durf, hun passie en hun vermogen om emotie over te brengen. Ik laat me inspireren door hun penseelvoering, hun kleuren en hun manier van kijken, maar vertaal dit naar mijn eigen stijl. Soms zie ik, achteraf, hoe een bepaald schilderij een vleugje Van Gogh of Magritte in zich heeft—niet als kopie, maar als eerbetoon aan de kunstenaars die mij gevormd hebben.

Dat kleine meisje dat met grote ogen naar Magritte keek, is er nog steeds in mij. Elke keer als ik schilder, hoop ik de magie te vangen en door te geven aan anderen. Kunst is tijdloos, en de oude meesters leven voort in elke kunstenaar die zich door hen laat raken en hun energie op een nieuwe manier tot leven brengt.

___________________________________

VAN OLIEVERF NAAR ACRYL: Een Nieuwe Wereld van Mogelijkheden

Ooit schilderde ik met olieverf.

Ik hield van de rijke textuur, de diepe kleuren en de prachtige overgangen die ik ermee kon maken. Maar door gezondheidsredenen mocht ik niet langer met die materialen werken.

In het begin voelde dat als een beperking—alsof ik een deel van mijn creatieve vrijheid moest opgeven. Toch bleek die verandering uiteindelijk een zegen in vermomming.

Ik stapte over op kunstenaarskwaliteit acrylverf en ontdekte al snel dat ik met acryl alles kon doen wat ik met olieverf gewend was. Alle technieken, alle trucjes—ze waren nog steeds mogelijk, alleen met een ander medium. En naarmate ik ermee experimenteerde, begon ik zelfs de voordelen van acrylverf in te zien.

De Tijdelijkheid van het Leven en de Droogtijd van Verf

Er is een diepere reden waarom acrylverf mij nu beter past. Ik heb meegemaakt dat het leven op deze wereld eindig is. Dat besef heeft mijn kijk op kunst veranderd. Olieverf droogt langzaam, en in een wereld waar niets zeker is, voelde dat soms als wachten op iets wat misschien nooit voltooid zou worden. Acrylverf daarentegen droogt sneller, waardoor ik mijn werk sneller kan aflakken en afwerken. Er is een zekere directheid in werken met acryl, een snelheid die past bij mijn manier van creëren en leven.

Wat Zou Van Gogh Hebben Gekozen?

Ik vraag me weleens af: als Vincent van Gogh de keuze had gehad, zou hij dan ook met acrylverf hebben geschilderd? Hij werkte snel, in een razend tempo, gedreven door een enorme innerlijke energie. Misschien had hij acryl geweldig gevonden—de mogelijkheid om laag op laag te werken zonder dagen te moeten wachten op droging. Misschien had hij zijn beroemdste werken nog intenser kunnen maken, met nog meer gelaagdheid en expressie.

___________________________________

EXPRESSIONISME: De Kracht van Gevoel in Mijn Kunst

Ik ben een expressionist. In alles wat ik schilder, laat ik mijn gevoel spreken. Mijn kunst is geen exacte weergave van de werkelijkheid, geen fotografische weergave van wat ik zie. Het is een uiting van wat ik ervaar, wat ik voel en hoe ik de wereld om me heen beleef. Mijn extraverte persoonlijkheid sluit daar naadloos bij aan—ik schilder met energie, met passie, met kleur en beweging.

Maar wat betekent expressionisme eigenlijk? En hoe verschilt het van andere kunststromingen zoals impressionisme en realisme?

Realisme: De Wereld Zoals Ze Is

Realisme draait om het nauwkeurig vastleggen van de werkelijkheid. Kunstenaars in deze stroming proberen objecten, mensen en landschappen zo waarheidsgetrouw mogelijk weer te geven, met aandacht voor details, schaduwen en lichtval. Denk aan de werken van kunstenaars als Rembrandt of Vermeer, die een bijna fotografische precisie nastreefden.

Vroeger probeerde ik ook realistisch te schilderen. Ik wilde dat alles ‘klopte’—de schaduwen, de verhoudingen, de kleuren zoals ze in het echt waren. Maar gaandeweg ontdekte ik dat ik méér wilde. Realisme voelde als een beperking. Ik voelde een drang om stappen verder te gaan, om los te breken van de exacte weergave van de werkelijkheid.

Impressionisme: Het Spel van Licht en Kleur

Het impressionisme bracht een revolutie teweeg in de kunstwereld. Schilders als Monet en Renoir legden niet langer de precieze details vast, maar eerder de indruk van een moment. Ze werkten met snelle penseelstreken en speelden met licht en kleur om een sfeer op te roepen. Impressionisme is luchtig, vluchtig, een momentopname. Ik bewonder deze spontaniteit, maar voor mij mag kunst nog een stap verder gaan—meer intensiteit, meer emotie, meer lef.

Expressionisme: De Kracht van Emotie

Daarom past expressionisme perfect bij mij. Expressionisme draait niet om hoe iets eruitziet, maar om hoe het voelt. Ik gebruik kleuren die niet per se ‘kloppen’ volgens de werkelijkheid, maar die mijn emotie overbrengen. Mijn penseelstreken zijn niet bedachtzaam en precies, maar intuïtief en krachtig.

Omdat ik extravert ben, leef ik met veel energie en expressie—dat vertaalt zich direct naar mijn schilderijen. Ik hou van felle, diepe kleuren, van beweging in mijn lijnen en van het overdrijven van vormen om mijn gevoel te versterken. Waar een realistische schilder een bruine kip bruin zou schilderen, voelde ik op een bepaald moment de vrijheid om haar blauw te maken. Niet omdat ik haar per se blauw zag, maar omdat blauw voor mij op dat moment de juiste emotie uitdrukte. Die stap—het loslaten van de werkelijkheid—was een bevrijding.

Expressionisme geeft me de vrijheid om te creëren zonder beperkingen. Het laat me schilderen met mijn hart in plaats van met mijn hoofd. En dat is precies waarom ik nooit anders zou willen.

___________________________________

DAAR WAAR ANDEREN STOPPEN, BEGIN IK PAS!

Ik ga dit proberen uitleggen!

Als kunstenaar heb ik door de jaren heen gemerkt dat er een moment is waarop veel cursisten stoppen met schilderen. Ze nemen afstand, kijken naar hun doek en denken: Ja, dit is af. Dit is goed zo... en het is ook goed naar mijn mening.

Maar voor mij begint het dan pas. Waar anderen tevreden achterover leunen, voel ik juist de drang om verder te gaan. Om die extra laag toe te voegen, diepte te creëren, het werk écht tot leven te laten komen.

Mijn Paletmes, Mijn Grote Vriend!

Ik ben niet iemand die urenlang met fijne penseeltjes details zit bij te werken. Nee, mijn paletmes is mijn grote vriend. Vaak schilder ik 90% van mijn werk ermee. Het geeft me de vrijheid om groots en dynamisch te werken, om dikke klodders verf op het doek te smeren en lagen te creëren die je bijna kunt voelen. Ik hou van textuur, van ruwheid, van expressie die rechtstreeks uit mijn ziel lijkt te komen.

Met een penseel kun je verf voorzichtig en gecontroleerd aanbrengen, maar een paletmes dwingt je om los te laten. Om het toeval te omarmen. De verf glijdt over het doek, mengt zich op onverwachte manieren en laat sporen achter die onmogelijk te reproduceren zijn met een penseel. En dat maakt het voor mij juist zo krachtig.

Gek op Bladgoud en Rijke Structuren

Naast dikke klodders verf ben ik ook gek op bladgoud. Het voegt een extra dimensie toe aan mijn werk, een spel tussen licht en textuur. Wanneer het goud de verf raakt, gebeurt er iets magisch—het vangt het licht, straalt en geeft mijn schilderijen een bijna mystieke diepte.

Veel cursisten schilderen hun doek tot het ‘af’ voelt. Maar voor mij is dat pas het begin. Ik voeg die laatste 10% toe die een schilderij transformeert van ‘mooi’ naar ‘onvergetelijk’. Een onverwachte kleur, een dramatische veeg met het paletmes, een stukje goud dat net de juiste plek raakt. Dat is wat mijn kunst voor mij compleet maakt.

Voor mij is een schilderij nooit zomaar een afbeelding. Het is een belevenis. Een emotie in kleur, structuur en beweging. En die emotie begint pas echt tot leven te komen… precies op het moment dat anderen stoppen.

___________________________________

SELFMADE EN ERKEND: Mijn Weg als Kunstenaar

Kunst is voor mij altijd een innerlijke drang geweest, een expressie van mijn diepste emoties en ervaringen. Ik ben een selfmade kunstenaar—niet gevormd door een klassieke kunstacademie, maar door mijn eigen zoektocht, experimenten en eindeloze passie om te creëren. Toch betekent selfmade niet dat ik op een eiland werk. In 2018 werd ik erkend door een beroepsorganisatie voor kunstenaars en toegelaten door een strenge ballotagecommissie. Een moment van bevestiging, maar vooral een stap die mijn kunstenaarschap verder verdiept heeft.

De Kracht van Zelfontwikkeling

Vanaf het begin heb ik mijn eigen pad bewandeld. Ik heb mezelf technieken aangeleerd, geëxperimenteerd met materialen en mijn stijl gevormd door vallen en opstaan. Dat proces heeft me niet alleen technische vaardigheden gebracht, maar ook een diepe artistieke vrijheid. Omdat ik niet gebonden ben aan academische dogma’s, durf ik mijn eigen regels te maken en grenzen te verleggen.

Ballotage: Een Erkenning van Mijn Kunst

In 2018 werd ik beoordeeld door een ballotagecommissie van een gerenommeerde beroepsorganisatie voor kunstenaars. Een spannend moment, want zo’n commissie kijkt met een kritisch oog naar je werk, techniek, originaliteit en professionaliteit. Mijn kunst werd niet alleen beoordeeld, maar ook erkend. Dat voelde als een bevestiging van alles wat ik met hart en ziel had opgebouwd.

Sindsdien blijf ik levenslang lid, een status die me verbindt met andere professionele kunstenaars en me toegang geeft tot inspirerende netwerken, tentoonstellingen en mogelijkheden om mijn werk verder te laten groeien.

Selfmade, Maar Niet Alleen

Ik ben trots op het feit dat ik selfmade ben, maar ik zie kunst ook als een voortdurende dialoog—met andere kunstenaars, met mijn publiek en met mezelf. De erkenning van een beroepsorganisatie betekent niet dat ik stop met ontwikkelen, integendeel. Het motiveert me om steeds weer nieuwe wegen in te slaan, mijn techniek te verfijnen en mijn expressie verder te verdiepen.

Of ik nu met een paletmes dikke lagen verf aanbreng, bladgoud toevoeg of een emotie vertaald zie worden in krachtige kleuren—mijn kunst blijft groeien. En dat is voor mij het mooiste aan dit vak: het houdt nooit op.

___________________________________

DE VRIJHEID VAN MIJN EIGEN STIJL!

Ooit vroeg ik aan een leerkracht van de kunstacademie of het zinvol zou zijn om me nog bij te scholen. Ik stond open voor nieuwe kennis, wilde groeien als kunstenaar en vroeg me af of een academische opleiding me daarin verder kon helpen. Maar zijn reactie verraste me.

"Mijn God, nee! Je bent die stap al ver voorbij. Je zou alleen maar jouw eigen stijl gaan afleren. Dat zou echt zonde zijn."

Die woorden bleven hangen. Het was geen afwijzing van leren—integendeel. Het was een erkenning van iets wat ik zelf misschien nog niet volledig had beseft: ik had mijn eigen weg al gevonden.

De Valstrik van Regels en Structuren

De kunstacademie biedt een waardevolle basis voor velen. Het leert je technieken, kunstgeschiedenis en de discipline om vanuit structuren te werken. Maar het kan ook beperkend zijn. Voor iemand die al een sterke eigen stijl heeft ontwikkeld, kan te veel theoretische kennis juist verstikkend werken. Het risico bestaat dat je je spontaniteit verliest, dat je leert hoe ‘het hoort’ in plaats van wat bij jou past.

Ik werk intuïtief, met dikke lagen verf, expressieve penseelstreken en een paletmes dat mijn grootste vriend is. Mijn kunst is rauw, puur, gevoelsmatig. Als ik nu een academische route zou volgen, zou ik misschien die rauwe kracht polijsten tot iets netter, iets gecontroleerder. Maar zou het dan nog míjn kunst zijn?

Het Bevestigen van Mijn Eigen Pad

De woorden van die leerkracht gaven me vertrouwen. Ik hoefde niet langer te twijfelen of ik ‘goed genoeg’ was zonder academische scholing. Mijn werk sprak voor zich. Mijn stijl was geen resultaat van een vastgelegd leerproces, maar van jaren experimenteren, voelen en doen.

Dat betekent niet dat ik niet blijf leren. Ik ben altijd nieuwsgierig, probeer nieuwe technieken uit en blijf mezelf uitdagen. Maar ik doe het op mijn manier. Vrij, instinctief en altijd vanuit mijn eigen artistieke intuïtie.

En dat is misschien wel het mooiste inzicht dat ik ooit heb gekregen: kunst is geen afgebakend pad. Het is een ontdekkingstocht, en ik ben precies waar ik moet zijn.